Allemaal hebben we beschermingsmechanismen, ook wel overlevingsmechanismen genoemd, uit de jeugd. Sommige personen kunnen door deze mechanismen op latere leeftijd minder goed voor zich zelf zorgen. Ze zijn vaak extern gericht en niet intern gericht. Ze kunnen niet goed met hun emoties omgaan en/of voelen deze ook niet. Een gezonde relatie met zichzelf en met eten kan daardoor heel moeilijk zijn.
Herken jij je in een van onderstaande rollen:
-
- Je bent een koele kikker: Je voelde als kind vaak de pijn van een teleurstelling. Om jezelf te beschermen tegen deze pijn heb je besloten om een emotionele muur om je heen te bouwen. Zo kan iemand je pijn doen. Het gevolg is dat je als volwassene koud overkomt en moeite hebt met het aangaan van intieme relaties
-
- Je schaamt je vaak: als kind werd je gedrag vaak afgewezen door je verzorgers, zonder dat je daar de reden van wist. Als kind begreep je er niets van en zocht je de oorzaak van de afwijzing bij jezelf. Het gevolg is dat jij je als volwassene anders voordoet en je vaak schaamt.
-
- Je hebt moeite met nee zeggen: Als kind is je verteld dat het belangrijk is om voor een ander klaar te staan. Als volwassene ben je hierin doorgeschoten. Je hebt moeite met “nee” zeggen en staat voor iedereen klaar, behalve voor jezelf.
-
- Je houdt jezelf klein: je bent opgegroeid in een onveilige omgeving met weinig liefde. Je vader of moeder had gekke buien en je ouders hadden vaak ruzie. Als kind heb je besloten om jezelf klein te houden, zodat je niet opvalt. Als volwassene ga je confrontaties uit de weg, waardoor je veel kansen mist.
-
- Je hebt een lage eigenwaarde: als kind kreeg je weinig erkenning. Zo zagen je ouders niet hoe mooi je kleurplaat was of hoe goed je gekke bekken kon trekken. Als volwassene heb je een lage eigenwaarde. Je zoekt erkenning buiten jezelf in de vorm van status, materiele zaken of please-gedrag.
-
- Je bent een perfectionist: als kind stelde je ouders hoge eisen aan jou. Je kreeg pas erkenning wanneer je hoge cijfers had. Als volwassene ben je een perfectionist en heb je een enorme behoefte om jezelf te bewijzen.
-
- Je voelt je verloren: je hebt vaak gehoord dat je lief moet zijn en je ouders niet moet teleurstellen. Als volwassene weet je niet hoe je naar je hart moet luisteren. Je voelt je vaak verloren en hebt moeite met het maken van de juiste keuzes.
-
- Je bent een harde werker: als kind heb je heel vaak gehoord dat je je tijd niet mag verspillen, omdat je anders lui bent. Je bent de harde werken met spanning in je schouders en hebt moeite om je te ontspannen. Je geeft je lichaam hiermee niet de kans om tot rust te komen.
-
- Je bent super serieus: Je hebt als kind vroeg de verantwoordelijkheid op je genomen, omdat je verzorgers dat niet deden. Als volwassene ben je heel serieus, maar je nooit tijd voor plezier. Zonder dat je het doorhebt, ben je zo gespannen dat je nauwelijks lacht. Kind, doe eens gek!
-
- Je bent heel angstig: je bent vaak aan je lot overgelaten waarbij het voelde alsof je in levensgevaar was. Je hebt je daardoor niet kunnen verbinden met de liefde in jou. Als volwassene ontbreekt het daardoor aan daadkracht om voor je geluk te vechten. Je kiest voor veiligheid en realiseert je niet dat de mooiste dingen vaak buiten je comfortzone liggen.
- Je maakt weinig tijd voor plezier: er was vaak ruzie thuis. Het gevolg is dat je als volwassene deze zwaarte hebt geïnternaliseerd. Omdat je als kind weinig hebt gespeeld, maak je nu ook weinig tijd voor plezier.
Belangrijk: jouw ervaringen uit je jeugd zijn geen fout van je ouders/verzorgers! Zij hebben hun rol uitgevoerd zoals zij het konden! Echter is het nu belangrijk, aangezien jij nu geen kind meer bent, om aan jouw innerlijke kind datgene te geven wat jij hebt gemist. En dat kan alleen jij, dat kan je partner, vrienden, werkgever etc. je niet geven.
Het is belangrijk om jouw triggers te leren erkennen & herkennen, want dan kun je jezelf datgene geven wat JIJ nodig hebt! Zodat jij je emoties weer toe kunt laten en weer goed voor jezelf kunt gaan zorgen.
Een oud emotioneel patroon wordt getriggerd als dingen gebeuren die lijken op een situatie uit je jeugd die je niet verwerkt hebt. Een trigger is hierbij een mechanisme dat ervoor zorgt dat je in je oude patroon schiet. Je verdrietige innerlijke kind neemt op dat moment de regie over je gedrag en bepaalt wat je doet en wat je daarbij denkt en voelt. Je komt vast te zitten in dat patroon en bent niet vrij om te handelen als de volwassene die je nu bent. Je reageert dus vanuit je verdrietige innerlijke kind.
Hoe reageer jij op emotionele triggers? Dit kunnen gedachten zijn die je hebt, een bepaalde blik van iemand, de manier waarop iets wordt gezegd of zelfs een bepaalde geur. Het zijn allemaal situaties in het heden die jouw verdrietige innerlijke kind activeren, omdat ze lijken op een situatie uit het verleden.
Een paar voorbeelden:
- Je bent niet voor rede vatbaar.
- Je bent woedend of begint te schreeuwen
- Je begint ruzie te maken
- Je schiet in de slachtofferrol
- Je voelt je machteloos of verloren.
- Je hebt het gevoel dat je niet uit deze situatie komt.
- Je maakt jezelf klein.
Merk je nu door het lezen van deze blog dat het je raakt en dat het je pijn doet. En je weet niet hoe je dit verder kunt aanpakken? In mijn traject Bewust & JEZELF! en Bewust & GOED GENOEG! komt dit aan bod. Dit omdat beschermingsmechanismen een gezonde relatie met eten en jezelf in de weg kunnen staan! Je gaat merken dat je veel meer vanuit jezelf kunt gaan handelen, en dat je weer kunt vertrouwen op je intuïtie. Intuitief eten wordt dan voor jou ook geen dieet maar een manier van leven.
