ππ« π°ππ¬ πππ§π¬ πππ§ π ππ―π¨ππ₯π’π π¦ππ’π¬π£π πππ π³π’ππ‘ ππ₯ππ’π£π ππ§πππ«π¬ π‘ππππ π ππ―π¨ππ₯πβ¦ Ze voelde alle emoties van andere mensen feilloos aan maar kon er niks mee doen. Om haar omgeving niet tot last te zijn paste ze zich altijd aan. Ze stopte met nieuwsgierig zijn en vragen stellen, ze stopte met aandacht vragen, ze stopte met aanwezig zijn, ze stopte met zichzelf zijn.
Ze legde de lat voor haarzelf altijd vrij hoog. Dit omdat ze druk voelde dat presteren belangrijk was. Dit heeft ervoor gezorgd dat zij op latere leeftijd haar eigen authenticiteit volledig kwijt was. Ze leefde volgens de waarden van haar omgeving. Ze bleef haar beschermingsmechanismen uit haar jeugd toepassen: niet nieuwsgierig zijn, geen vragen stellen, haar gevoel wegdrukken, niet luisteren naar haar intuΓ―tie, geen aandacht vragen, presteren, perfectionisme.
Dit brak haar op een gegeven moment zo erg op, dat haar lichaam NEE zei. Met als gevolg burn-outs, herniaβs en een obsessie voor eten en sporten. Zij was echter geen meisje meer, maar een volwassen vrouw, die niet wist wie ze daadwerkelijk was.
Na heel veel hulp ingeschakeld te hebben, werd ze eindelijk wakker geschud door een coach die haar een spiegel voorhield. Ze schrok daar zo van, dat ze wel JA tegen zichzelf moest zeggen en NEE tegen de waarden van haar omgeving.
Dit proces heeft jaren geduurd, het innerlijke kind had veel aandacht nodig. En nog steeds heeft deze vrouw soms last van haar beschermingsmechanismen, ze komen af en toe weer naar boven bij bepaalde situaties. Gelukkig heeft deze vrouw nu geleerd om naar zichzelf te luisteren waardoor haar lichaam geen NEE meer zegt.
Liefs Judith alias het gevoelige meisje β€οΈ
